Εκπαιδευτική / Σχολική Ψυχολόγος Ιωάννα Χρυσοστόμου, MSc
Είναι η υπακοή των παιδιών μας πιο σημαντική από τη συναισθηματική τους ευημερία;
Φαίνεται να υπάρχει μια αντίληψη πως το να παρηγορήσω το παιδί μου είναι ένα είδος ανταμοιβής.
"Δεν το θέλω να μάθει έτσι. . . ! Δεν θέλω να του περάσω το μήνυμα οτι υποχωρώ!"
Σκεφτείτε για λίγο!
Θα έπρεπε η αγάπη, η υποστήριξη και η αγκαλιά να κερδίζονται από το παιδί και να δίνονται σαν ανταμοιβή μιας καλής συμπεριφοράς ή ενός επιτεύγματος;
Συνήθως επικέντρωνόμαστε στο πως να αλλάξουμε την συμπεριφορά των παιδιών μας, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών. Πίσω από κάθε συμπεριφορά κρύβεται ένας στόχος, μια ανάγκη ανεκπλήρωτη, ακόμα και αν εμείς δεν μπορούμε να την δούμε.
Το να παρηγορήσω ένα παιδί το οποίο βιώνει έντονα αρνητικά συναισθήματα δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως ανταμοίβω την συμπεριφορά του. Αντιθέτως, η παρηγοριά δεν είναι «υποχώρηση». Μπορούμε πραγματικά να κρατήσουμε τα όρια μας και να βοηθήσουμε το παιδί μας να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του. Μπορούμε να δείξουμε κατανόηση στα συναισθήματα του παιδιού χωρίς να αλλάξουμε γνώμη για κάτι που έχουμε ήδη αποφασίσει ότι είναι αδιαπραγμάτευτο.
Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε: "Βλέπω ότι είσαι πραγματικά αναστατωμένος. Θα ήθελες πολύ να πηδήξεις στο κρεβάτι. Φαίνεται πολύ διασκεδαστικό. Όμως το κρεβάτι είναι για να ξαπλώνουμε. Που αλλού θα μπορούσες να πηδήξεις και να είναι τόσο διασκεδαστικό;"
Ο συνδιασμός της ενσυναίσθησης με την σταθερότητα δείχνει ταυτόχρονα στο παιδί πως τα καταλαμβαίνουμε, αλλα και πως μπορούμε να διαχειρίστούμε κάθε συναίσθημα του διατηρώντας την σταθερότητα μας. Με αυτό το τρόπο το παιδί γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί σε εμάς και ότι είναι ασφαλή.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά βιώνουν έντονα συναισθήματα τα οποία δεν μπορούν να διαχειριστούν. Φανταστείτε να βιώνουν αυτά τα συναισθήματα και στη συνέχεια να αισθάνονται μόνα, παρεξηγημένα, απομονωμένα, τιμωρημένα ή ντροπιασμένα για αυτό. Είναι "δουλειά" μας να τα καθοδηγήσουμε μέσα από αυτές τις εμπειρίες να μάθουν να επεξεργάζονται τα συναισθήματα τους. Είναι σημαντικό να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν τα συναισθήματα τους καθώς εμείς θα τους καθοδηγούμε ως προς το πως να τα διαχειρίζονται αποτελεσματικά.
"Πηγαίνετε να παρηγορήσετε το αναστατωμένο σας παιδί!"
Στόχος μας θα πρέπει να είναι η εκπαίδευση των παιδιών για το πως να αντιμετωπίζουν τα συναισθήματα τους αποτελεσματικά, να γνωρίζουν πως κάθε στιγμή μπορούν να μας εμπιστευτούν και να μας εκφράσουν τα συναισθήματα τους, το χτίσιμο μιας δυνατής και ασφαλούς σχέσης η οποία θα χτιστεί με αμοιβαίο σεβασμό. Η απόρριψη και η αφαίρεση της στοργής σε στιγμές που το παιδί την έχει πιο πολύ ανάγκη σίγουρα δεν είναι μια ωφέλιμη μέθοδος ώστε να συμβεί αυτό.
Πηγαίνετε παρηγορήστε το θυμωμένο παιδί σας! Ρωτήστε το αν μπορείτε να βοηθήσετε, αναγνωρίστε τα συναισθήματά του, συμπάσχετε μαζί του. Δείτε τι συμβαίνει όταν νιώθει ότι το ακούνε, το κατανοούν και το υποστηρίζουν. Βοηθήστε το παιδί σας να δει τον κόσμο με μια άλλη ματιά, να μπορέσει να νιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη ώστε να εξελίξει και να εκφράσει την πιο όμορφη πλευρά του εαυτού του.
Έτσι, το βοηθούμε να καλλιεργήσει το ίδιο στην στοργή, την ενσυναίσθηση και το νοιάξιμο μέσα του, όπως επίσης του δίνουμε την "πλατφόρμα" να καταλάβει καλύτερα το ίδιο τι βιώνει και γιατί το βιώνει. Παρηγόρησε λοιπόν το παιδί σου!
Ιωάννα Χρυσοστόμου, MSc
Εγγεγραμμένη Εκπαιδευτική/Σχολική Ψυχολόγος
Comments